…หากว่าคืนนี้ไม่มีดาว
ท้องฟ้าคงดูเหงาไม่สดใส
มีเพียงดวงจันทร์ที่ส่องแสงรำไร
เรียกน้ำตาจากคนอ่อนไหว...คนนึง
…แต่คืนนี้ฉันไม่มีเธอ
หัวใจจึงละเมอพร่ำเพ้อแต่คำว่าคิดถึง
อยากเก็บเธอไว้ให้ลึกสุดใจในห้วงคำนึง
ยังคงลึกซึ้ง..กับอดีตที่เคยตราตรึง..ของเรา
…ค่ำคืนนี้ เธอคนดีไปอยู่ที่ไหน
จะรู้บ้างไหม..ว่ามีใครคนหนึ่ง..แอบเหงา
ฝากกระซิบผ่านสายลมไปเบา-เบา
ว่าคนขี้เหงาคนนี้..คิดถึงเธอ
…ได้แต่ปลอบตัวเองในวันเหงา
ทรุดตัวลงตรงมุมเก่า-เก่าของฉัน
ข้างหน้าต่างบานเดิม..ตรงนั้น
คือที่ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
…จำได้ไหมบทเพลงของเรา
ที่เธอร้องให้ฉันฟังเบา-เบาเสมอ-เสมอ
ใต้ต้นไม้ใหญ่..ที่เรามักไปพบเจอ
กับเก้าอี้สีขาวที่ฉันและเธอ..นั่งข้างกันเสมอมา
…ในสวนดอกไม้หลากสี
ฉันมักชวนเธอมาเดินเล่นที่นี่..เมื่อเธอมาหา
ฉันชอบวิ่งไล่จับผีเสื้อหลากหลายพันธุ์นานา
แล้วเธอมักจะบอกกับฉันว่า..อย่าซนสิจ๊ะคนดี
…ข้างสระน้ำใหญ่ที่อยู่ใกล้-ใกล้
ซึ่งฉันมักจะได้..ฟังเธอเล่านิทานที่นี่
ฉันเอนตัวหนุนตักเธอ แล้วก็เผลอหลับไปทุกที
ภาพอดีตเหล่านี้..ยังคงชัดเจนในใจ
...แต่มาวันนี้..ฉันไม่มีเธอ
ภาพทุกภาพที่ได้เจอ..จึงมีแต่ความร้าวไหว
ฉันเหงา..รู้หรือเปล่า..แต่ไม่รู้จะบอกเล่ากับใคร
กลับมาจะได้ไหม..อย่าทิ้งฉันไว้ ให้ต้องเดียวดายอีกเลย
…ครั้งหนึ่ง..ในชีวิต
เคยไหม..ที่รู้สึกผิดจนใจล้า
ได้แต่นั่งเหงา..ใช้สองมือเปล่าปาดน้ำตา
ปล่อยให้วันเวลา..ค่อย-ค่อยผ่านไป
…หลับตา..ซบหน้าลงกับหมอน
หัวใจร้าวรอน..ยังถูกบั่นทอน..ด้วยความอ่อนไหว
แม้ไม่มีเธออยู่ตรงนี้..ภาพเธอก็ชัดเจนอยู่ดี..ในใจ
ไม่รู้จะผิดมากไหม..ถ้าหากหัวใจ..ฉันยังรักเธอ
…วันนั้นที่เธอร่ำลา
ใจฉันจึงได้รู้ว่า..ยังคงห่วงหาและรักเธออยู่เสมอ
แต่ในวันนี้..ฉันรู้ดี..ว่าไม่มีสิทธิ์ไปพบเจอ
คนดีที่ดีเสมอ..แต่ฉันกลับมีให้เธอ..แค่ความเย็นชา
…ไม่ได้ต้องการให้เธออภัย
แค่อยากให้เธอรู้ไว้..ฉันไม่ตั้งใจจะหนีหน้า
ไม่อาจทำใจ..ที่เห็นเธอตัดใจ..จากลา
กลัวเธอจะเห็นน้ำตา..จึงไม่กล้า..ฟังคำร่ำลาจากเธอ
ท้องฟ้าคงดูเหงาไม่สดใส
มีเพียงดวงจันทร์ที่ส่องแสงรำไร
เรียกน้ำตาจากคนอ่อนไหว...คนนึง
…แต่คืนนี้ฉันไม่มีเธอ
หัวใจจึงละเมอพร่ำเพ้อแต่คำว่
อยากเก็บเธอไว้ให้ลึกสุดใจในห้
ยังคงลึกซึ้ง..กับอดีตที่
…ค่ำคืนนี้ เธอคนดีไปอยู่ที่ไหน
จะรู้บ้างไหม..ว่ามีใครคนหนึ่ง.
ฝากกระซิบผ่านสายลมไปเบา-เบา
ว่าคนขี้เหงาคนนี้..คิดถึงเธอ
ทรุดตัวลงตรงมุมเก่า-เก่าของฉัน
ข้างหน้าต่างบานเดิม..ตรงนั้น
คือที่ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
…จำได้ไหมบทเพลงของเรา
ที่เธอร้องให้ฉันฟังเบา-
ใต้ต้นไม้ใหญ่..ที่เรามั
กับเก้าอี้สีขาวที่ฉันและเธอ..
…ในสวนดอกไม้หลากสี
ฉันมักชวนเธอมาเดินเล่นที่นี่..
ฉันชอบวิ่งไล่จับผีเสื้
แล้วเธอมักจะบอกกับฉันว่า..อย่
…ข้างสระน้ำใหญ่ที่อยู่ใกล้-
ซึ่งฉันมักจะได้..ฟังเธอเล่านิ
ฉันเอนตัวหนุนตักเธอ แล้วก็เผลอหลับไปทุกที
ภาพอดีตเหล่านี้..ยังคงชั
...แต่มาวันนี้..ฉันไม่มีเธอ
ภาพทุกภาพที่ได้เจอ..จึงมีแต่
ฉันเหงา..รู้หรือเปล่า..แต่ไม่
กลับมาจะได้ไหม..อย่าทิ้งฉันไว้ ให้ต้องเดียวดายอีกเลย
ภาพความทรงจำเก่า-เก่า
ยังคงอยู่ในใจเหงา-เหงา ดวงนี้เสมอ
นับจากวันแรกที่ได้พบเจอ
จนถึงวัน ที่บอกรักเธอออกไป
ไม่รู้..เธอยังจำได้หรือเปล่า
กับเรื่องราวที่ดูอ่อนไหว
ใครบางคนที่คอยห่วงใย
เค้ายังเก็บเธอไว้ในใจเรื่อยมา
นานแล้วสินะ ที่ไม่ได้พบเจอ
แต่ฉันยังรอเสมอ สักวันเธอจะกลับมาหา
แม้ว่านานแค่ไหน ฉันก็รอได้หากเธอกลับมา
พร้อมคำ-คำเดิมที่ว่า "รักเธอ" ไม่เคยเปลี่ยนไป
ยังคงอยู่ในใจเหงา-เหงา ดวงนี้เสมอ
นับจากวันแรกที่ได้พบเจอ
จนถึงวัน ที่บอกรักเธอออกไป
ไม่รู้..เธอยังจำได้หรือเปล่า
กับเรื่องราวที่ดูอ่อนไหว
ใครบางคนที่คอยห่วงใย
เค้ายังเก็บเธอไว้ในใจเรื่อยมา
นานแล้วสินะ ที่ไม่ได้พบเจอ
แต่ฉันยังรอเสมอ สักวันเธอจะกลับมาหา
แม้ว่านานแค่ไหน ฉันก็รอได้หากเธอกลับมา
พร้อมคำ-คำเดิมที่ว่า "รักเธอ" ไม่เคยเปลี่ยนไป
…ครั้งหนึ่ง..ในชีวิต
เคยไหม..ที่รู้สึกผิดจนใจล้า
ได้แต่นั่งเหงา..ใช้สองมือเปล่
ปล่อยให้วันเวลา..ค่อย-ค่อยผ่
…หลับตา..ซบหน้าลงกับหมอน
หัวใจร้าวรอน..ยังถูกบั่นทอน..
แม้ไม่มีเธออยู่ตรงนี้..
ไม่รู้จะผิดมากไหม..ถ้าหากหั
…วันนั้นที่เธอร่ำลา
ใจฉันจึงได้รู้ว่า..ยังคงห่
แต่ในวันนี้..ฉันรู้ดี..ว่าไม่
คนดีที่ดีเสมอ..แต่ฉันกลับมีให้
…ไม่ได้ต้องการให้เธออภัย
แค่อยากให้เธอรู้ไว้..ฉันไม่ตั้
ไม่อาจทำใจ..ที่เห็นเธอตัดใจ..
กลัวเธอจะเห็นน้ำตา..จึงไม่กล้
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น